Papatyam

Ülkemin sınırlarında yaşayan tertemiz bir duygusun..
Ben hissettikçe hisseder, sevdikçe sever, sevildikçe sevilirsin..
Suçlu olduğum kadar acı, masum olduğum kadar mutlu olursun..
Sen Sınırlarımda sınırsızca yaşayan,
Aşkı son damlasına kadar kana kana içen,
Aşkımıza güzel bir ömür biçen,
Kokusunda hasret,
Tadında ben olansın..
Uçsuz bucaksız dağlarım var.. ve Tertemiz sularım..
Her biri seninle anlamlı seninle güzel..
Sınırlarımda sınırsızca yaşayan sevgilim
Ben içimdeki sana kavuşma hayallerini kurarken
Her gece yastığıma sarılıp sen diye düşünürken..
Düşlerimi süsleyen parıltılı bakışların benim mi ?
Yoksa ben değil Duygu dolu ülkemde Biz miyiz ?
Aşkın adı sen ve ben mi ?
Başını süsleyen papatyadan tacı yaptığım günleri hatırlar mısın?
Uçsuz bucaksız deniz önümüzdeyken biz papatyaları toplar..
Seviyor sevmiyor diye Oyunumuzu oynardık..
ve Benim Ülkemde Sen her zaman Seviyor çıkardın..
Şimdi söyle sevdiğim bugün bir papatyan var mı?
Varsa da beni sevdiğin çıkıyor mu falında?
Bugün benim misin, yoksa bir papatyanın yaprağında bir gidişmisin..
Söyle yar,
Benliğimin hangi köşesindesin..
Umut ettiğim beklediğim yerde misin?
Zirvelerine tırmandığımız aşkımızın kaçıncı metresindeyiz?
Tırmandıkça biz miyiz? Yoksa sahipsiz miyiz?
Söyle yar,
Hangi diyarda, hangi ülkede, hangi papatyanın yaprağındayız?
Papatyaya can veren toprak mıyız?
Yoksa yeşermesi için gerekli su mu?
Biz hangi duygu ülkesinin, hangi cennetin melekleriyiz?
Söyle yar..
Söyle..