Paradoks ve Ölüm

Yorgun bir demokratım
Nasırlı bir bilinçle koşuyorum sana
Ardımızda mavi boyalı iklimler
Ne korkunçtur!
Sonbaharı beyaz bir kağıda çizmek

Şiirler sakladım sana ekonomi kitabımın sol çaprazında
Aşk ve istatistik
Bu paradoksu hak etmek için ne yaptık
Suç ve cezayı okurdum sana
Ahmet Haşim’ in kafiyelerini falan
Süslenirdi masa
Kırmızı mumlar
Keyfi yalanlar
Oysa ben senle yoğurt ekmek yediğimiz günleri özledim

Biz bu paradoksu hak etmek için ne yaptık

Hatırlar mısın kelime oyunları yapardık
Bir sen eksilirdin, bir ben
Eksilen şimdi sensin
Kelime oyunları yapalım yine
Kimse ölmesin ama
Sinemada elini tuttuğum ter soğumadı
Seni ilk defa gören gözlerim hiç uyumadı
Anılarımız benim seyir defterimde

Özlemek hiçbir şeyi çözmüyordu
Sen bu denklemin tek bilinmeyeniydin
Sevmek ,plansız bir matematikmiş
Sevmek bir ölme biçimiymiş
Sabahları Kafka,
Akşamları Nietzsche okumakmış

Sevdam,öfkem kadar saydam
Bu gece başka diyorum
Bolca dolduruyorum mürekkebi
Kalem, kağıt ve ben
Zamana karşı, daralıyor üçgen
Sanki uzak bir konuk gibiyim odada
Üstünü örtüyorum
Hoşça kal