Paralel

şiirler de bir zaman yolcusu, haykırıyor paralel evrende
ve ben çocukların anne diye bağırmadığı,
bir kenardan geliyorum şimdiki zamana





yıkıl diyor Patrice Lumumba
önce afrika için yıkıl
yanık tenli köle bir kadının diz kapaklarına





eğiliyorum sorgusuz
soruyorum dört iklim,
bilmem kaç soyun tek bir ağızdan söylediği dört kıtaya





kendimi imha edebildiğim üç kör nokta
ve milyarlarca arşın kadının göz bebekleri
bir dikey limit zirve
rakım aşırı yürüdüğümüz bozkırda





paralel evrende geziniyor bir karakedi
döverek geçiyorum kelimeleri