Paramparça

Kaktüs kokun karanlıklarda huzur oldu gecelerime!
Saatler sensiz kara bulut olup çökünce üzerime!
Kokun, sağımdan soluma, havadan suya yayılır
Nefes olur, dolardı ciğerlerime!
Uçsuz bucaksız âlemde bir başıma olsam bile
Yeşeren yaprakların müjdesini verirdi kalbime!
Ama bilir misin kaktüs kokulum?
Hapsolduğunda bedenime, dikenlerini batırdın yüreğime,
Özgür bıraktım ama nafile...

Dolaştın başka bedenlerde, sisli camların arkasında kaldın!
Canımı acıttığını anlayınca da sensizliğime dayanamadın!
Bu sefer kurtarmak istedin beni kendinden ama
Sen çırpındıkça defalarca battı dikenlerin
Ve... Sen kokan ölümü getirdin huzurlu gecelerime!