Parmak İzini Buldum

.../
Gözlerini, gözlerimde
Ellerini, yüzümde unutanım
Hayatla ilgili en kötü hikayeyi
Yaralı yanıma yama yaparken öğrendim!...




Ne zaman sırtımı sana versem
Eğrelti gülüşlerim oldu
Yaralarım kanadı
Sanki içimi kaplayan acıları unutmak suçmuş gibi...




Mutluluğa uzandığım anda
Ellerimi ayaz kesti, gözlerim nemlendi
Ben yokluğuna üşüdükçe, içime yangın düştü!...




Ne elimden tutmayı bildin
Ne de yüreğimden
Ben sensizliği omuzlarken
Sen yoktun!
Ben hep sana üşüdüm.




Ah! Yaralarımın kabusu
Senden kalan bir kaç anıyla yaşamak nedir bilir misin?
Onlarla nefes almayı öğrendim




Ve
En olur olmaz zamanlarda yokluğun kanatıp durdu
Ben yaralarıma yama yaparken
Parmak izini buldum...