Parmak Uçlarımda Kanıyor Şiirim...

Yıldızlara bağladığım umutlarım kayıyordu birer birer
Avuçlarımı kanatan kırık hayaller topluyorken geceden
Alasına bulanmış gözlerimden doğuyordu kızıl şafak
Ruhumun karanlık odalarında, ecelime adımlıyorum
Yalnızlığın giyotin sancılarıyla yağmalanırken duvarlar
Katledilmiş duyguların cinayet sahneleri aksediyordu perdelerde
Son replikleri fısıldıyorken ruhum ölümüme
En kırılgan yerinden düşüyorum sevdanın
Hiçbir son mutlu bitmiyormuş aslında anladım

Benliğimi yitirdiğim duvarlara yaslıyorum Ah'ımı
Usulca ağlıyor Kudüs yürek ayinlerinde, ataşe adanmış figanı
Kaç ağıt daha söndürür bilmem, solumdaki bu devasa yangını
Bir yanım ateşlerde üşüyor, diğeri yanım zemheri ayazı

Sonu gelmeyen sancıları biriktiriyorum geleceğe
Damarları kesilmiş geçmişim kanarken avuçlarıma
Sen düşüyorsun canımın orta yerine yanarım
Şah damarından sevmiştim seni oysa aşkın...

Daha gelmeden gitmelerinde tutuşurum vuslatın
Vedalardaki ?'gitme kal''ları dilenirim bakışlarından
Nafile !
İmkansızlığını anlatır hep, katlime ferman yazar gözlerin
Ey yar! Söyle daha kaç ölüm gizlidir bu gelişlerde

Suskunluğumu taşıyamıyor artık dilim
En acıyan yerinden kurşuna diziliyor sözler kalemimde
Parmak uçlarımda kanıyor şiirim
Söyle kaç kez daha vurulurum yokluğunu im'leyen dizelerde

Flu bir geleceğe soyunurken hayatım
Acıları yüklenmiş dünleri doğurur durur benliğim
Taşıyamıyorum artık hergüne sen gebe zamanı
Dar geliyor ruhum bedenime
Yaşamak daha zorken ölmekten
Her solukta ölüp ölüp dirilttiğim ruhum
Kanadı kırık bir kuş titrekliğinde
Tahliyesini istiyor şimdi bedenimden



Not: Şiire sesiyle can veren değerli dost, Birsu Canyol'a ,sevgi ve teşekkürlerimi sunuyorum