Parmak Ucu Masalcısından Söylence

hep bir yokmuş
hiç yokmuş
evvel zaman içinde o dediğinden çokmuş
fakat
kalbur saman üstü düşmüş
yok olmuş

kadın kendiliğinden
yakınsız bir çocukmuş,
gerisi dünya.
ve bir arpa düğümlü ellerinden
hayatı saklıymış parmak uçlarında
ve gerisi dünya.

parmaklarının sesi dokundu mu dünyaya
hani masal bu ya
en uzakta da olsa duyulurmuş sesi
ama yalnız duymak bilenlerin kulağında

bu sessiz arpın sahibi çocuk kadın çaldıkça
bu sessiz arpa hayret etmiş insanlar
duymadıkları bir şarkının kıyısında
susturamadıkları o sessiz çığlıklar

sonra ihtiyar adam gelmiş neyi elinde
sonra bir saz, sonra bir keman
hamuş sessiz sesin dünya elinde

ve ama...
ve öyle ama...
çocuk kadın arpa dokunmuş elbet
adam neyi üflemiş
sonra saz aynı anda
sonra kemanda ama
yoksun düşü yalnız dördü görmüş
düş duymayanı
bu sessiz sesi dörde çok görmüş.

sonrasını ben demesemde
görürsün bu masalın.
arp her meleğe dönüşen çocuk için
bir tel düşürmüş
ney her baba için umuda giden
bir ah
saz ağlamış ardından gidenlerin
kemanda çığlık
ve hamuşta anlık karanlık...

hep bir yokmuş
hiç yokmuş
evvel zaman içinde o dediğinden çokmuş
fakat
kalbur saman üstü düşmüş
yok olmuş