Pas

içimde rutubet var
ateş tenimde suç gibi gizli
sıcak kelimelerimi kurutanlar
saydamlaşıyor gözbebeklerimde
mekanikleşmeden ruhum
makinelerden arındırın mabedimi
kaldırım taşları kadar
huzursuzum
ağır cinnetlerim yarabilir toprağı

bir iç çekişin kalbi oyan titremesi gibi
deniyorum nefes almayı
acılı yağmurların varoluş da yarattığı gölet
buharlaştıkça kutsallaşıyor


rujun kırmızılığında ilk öpüşmenin tadı
acımtırak

ağzımın içi
pas
ve içinde unutulmuş ses

hevesleniyor yüksek bir tepeye çıkıp
rüzgarla dillenmek
kopkoyu harfler gırtlağımda birikiyor
çırpındıkça içime tıktığım kadın
vazgeçiyor
dipsiz
zincirlenmiş
isimsiz bir sevişmek

gözlerimi diktiğim uzaklarda
sonrasızlığın metni
evren karanlık
korkmuyorum
korkmuyorum çünkü
soğumuş, duyarsız yatağında kalbim
tülden, yolunu sahibine alan bir gemi
bütün inançlardan kovulmuş
öksüz
ve esmer
hayat giderek çürüyor
ıssızlığın rengiyle akıyor su

küçük bir noktada gülümseyen fotoğrafım
kendini ararken anlamsızlığın kargaşasında
yalancı sönmüş bir yıldız gibi
yalancı
ve karanlığım

parlak kelimeler düşünüyorum
geçmişini gömen katiller düğünüyüm
cenazeme ürperiyorum
kaybetmiş
dilsiz
aşk
yeminlerini özlüyorum