Peki Ya Şairin Yüreği / Şiir Deyip Geçmeyin

Şiir de,
Su gibidir,
Azîzdir.
Bazen durgun akar yatağında cümleler.
Kuğu misali biraz nazlı,
Biraz da edalı.
Bazen,
Taşar bendinden sığmaz yatağına
Debreşir her bir kelime
Paramparça eder sineleri
Lime lime.

Peki;
Ya şairin yüreği !
Onu kimler anlayacak
Belki,
Onun gibi bir şair ancak.
Çünkü,
Onun da yüreğide fırtınalar kopar
Kâh'ı yanar
Kâh'ı oluk oluk içten içe kanar.
Varıp bir şiirde arınıp yunar.

Nasıl ki;
Sancısız doğum olmaz.
Her doğum sancılıdır.
Şiir de öyle.
Hangi şair sancısız şiir doğurur ?
Şiir düştükçe kelâm'dan kalem'e
Yanar yürek,
Dudak kurur.

Belki siz,
Sadece okur geçersiniz.
İçlerinden,
İşinize yarayanı alır
Ve,
Seçersiniz.
Ama şair,
Anne misali
Hangi parmağını kesse acır.
Şair şiirinden geçer mi dersiniz ?

Kimbilir kaç geceyi haram etti kendine
Katmak için bir küçük heceyi şiirine.
Kaç gece uykularını böldü dersin
Mısra mısra kanarken şiir gecenin leb'inde
En derinde.

Hasılı kelâm
Şiir deyip geçmeyin
Hece hece,
Öpün,
Koklayın.
Bir ömür yüreklerinize
Gömün onu saklayın