Pembe Düşler Çocuğu

lunaparktayım...
elimde oyuncağım,
tahtadan bir at arabası...
yalan alıp, gerçek satıyorum büyüklere
kullanılmış düşler de cabası...
biliyorum, kafam pek basmıyor ticarete
ben, pembe düşler çocuğuyum...

bazen,
yeşil saçlı! bir melek geçer önümden
bütün şu gördüğünüz göğün sahibi...
ben böyle arada bir,
dalıp dalıp giderim...
bazen de,
yandaki dereden ,
direkleri pembe boyalı bir yelkenli...
?pembe direk mi olurmuş?? demeyin
?hem de derede bir yelkenli?
düşlerimi siz değil,
ben boyarsam, oluyormuş demek ki...

çoğu zaman,
başka başka arkadaşlarla uyurum yıldızlar altında
bazen bir Afrikalı
hatta Kenyalı
bazen de çekik gözlü bir Çinli...
bilirim
siz büyüklerin herbiri,
düşmandır diğer çocuğun babasına
oysa ki sizler için,
vagon vagon,
belki yüklü bir gemi,
belki de bin kamyon dolusu
güzellik barınır o çocuklarının dünyasında...

lunaparktayım...
elimde oyuncağım,
tahtadan ve kanatlı bir at arabası
uçabiliyor hem de
isterseniz inanmayın
siz değil, ben kuruyorsam düşlerimi
ister at arabamı uçururum,
istersem göğün çatısından bırakıp ellerimi,
yağmur olur, kar olurum...
istersem,
düşmem sizlerin ayakları dibine,
eriyip gider, yok olurum...