Pembesiz Çocukluğum

Bir şeyler var bu aralar,
Her şey akıp gidiyorken ,izlediğiyle kalıyor insan.
Çocukluğum geliyor sürekli gözümün önüne,
Canımız sıkılırdı ,demir çay tabakları ile komşuculuk oynardık canım kardeşimle.
Şimdi onla bile aynı evin içinde yabancıyız.
Çocukluğum...
Annem temizlik yapardı ,
Evlerimizde 1 tane televizyon vardı,tüplülerden.
O odayı temizlerdi önce ,sonra koltuğa oturturdu bizi,
Bu odadan çıkmayın ,daha diğer odaları temizlemedim derdi,
Alırdık demir çay tabaklarını ,1paket jelibon alırdık,
Jelibonları sayardık tek tek ,bölüşürdük...
Herkes kendi tabağına dizerdi.
Nasıl yavaş yerdik bitmesin diye.
O esnada Casper izlerdik, o biterdi jetgiller,o biterdi Tom&Jeryy
Ama azcık jelibonlarımız bir türlü bitmek bilmezdi.
Nasıl güzeldi o jelibonlar.
Kardeşimle benim oyuncağım olmadı ,
O demir çay tabaklarından başka...
Şimdi ki gibi ,kittyli ,cindyli ,pembeli hiç bir oyuncağım olmadı.
Pembe kağıt bulsam dünyalar benim olurdu.
Annemin mutfak eşyaları bizim oyuncaklarımızdı.
Alırdık mutfaktan bir tencere,bir de gazetemiz var ise ,
Ohoooo tüm günümüz harika geçerdi.
Gazete kağıtlarını elimizle parça pinçik ederdik ,tencereye dökerdik
Yemek yapıyoruz güya....
Kardeşim komşumdu,bana gelmişti ,
o vazgeçilmez oyuncağımız demir çay tabaklarına
tencerede ki gazete kağıtlarını kaşıkla koyardık.
Bi muhabbet bi muhabbet.
Ahhhhhhh çocukluğummmm ,oyuncaklar soğuk demir çay tabaklarıydı ama,
onun sıcaklığı yok şimdi...
Hangi pembeleri verirseniz verin bana ,o soğuk demir çay tabağının sıcak yadsımasını
veremezsiniz bana.

05 Haziran 2012 8 şiiri var.
Beğenenler (3)
Yorumlar (2)
  • 11 yıl önce

    çok beğendim bu şiiri..tebrikler👍

  • 11 yıl önce

    Ya ne diyebilirim ki mükemmel ifade etmişsiniz, üzerine yorum eklemek bile haksızlık olur diye düşünüyorum..... Gerçekten çok güzel, o masum çocukluklarda kalabilsek keşke ve hiç kirlenmesek..