Pencere Kiri

Gülümsüyor pencere kiri
Kime
Şehirden ruhuna işleyen pisliğe mi
İçimizdekilere mi
Kırık kanatlı sorularımı savursam şu vakit
Astımlı havanın yüzüne
Tutunabilir mi kelimelerim bir yerinden göğe

Gözlerim
Ah böyle renksiz böyle manzarasız
Karşılıksız olmamışlardı çok değil
Az vakitlerden önce

Sesleri kulağıma taşıyan o kutsal hikayedeki
Ey tanecikli madde
Taşınmaz mı içimdekilerin
Çocuk bozuğu halleri
Vazgeçtim gezegeninizden
Bir sokak ötesi evlerden içeriye

Anlaşılmaz mı bu bekleyiş
O ötekilere
Madde tanımaz ,hafif yüreklere

Tam karşıda çatık kaşlı bir inşaat
Tozunu yutturur her sabahın köründen
Biten güne
Çiçek nasıl açar bu değer yitimlerinde
Nasıl şarkı söylesin martı
Çamurdan suların körlüğüne

Zamanın ömürden çalınışını
Çizerek kirli camların tenine
Acele
Çok acele
Değersizliği düşürür dün günlüğüne

Bir ölüye söz verdin mi daha önce
Dokunmadığın bir mezar taşının
Öyle hayal
Öyle özlem
Öyle olmasaydı bunlar dileğini öldürürken ellerin
Söz verdin mi
Kelimelerim sana
ve yazılacak bütün şiirler deyip de
Yandın mı dilindeki suskunluğun barikatlarında
Erteleyerek sevincini
Ölümden kavuşmaların azizliğine


Gözükara uktelerinle öptün mü
Sadece adı kalanı
Okşadın mı gidenin hasretini
Anlamını kaybettiğin kelimelerin kederiyle

Ah o cam
Kirden sesiyle
Sinsi çalımlı gözükara
Gülümsüyor yine