Penelope

saati oku
bir bölü dört vakti
dudakta ıslak ses kırıntısı
yavaş kalan herşeye yapışır
durur hamlesi kesik gölgeler
güneş son hakkını alır kiremitten


sadece bu şehirde
akşam olur nagehan

hayretim büyür gözlerimde
üstüne kepenk indirir
kanatları bükük
kuytusuna çekilirim uykunun

hâlâ avucumda kalbin atıyor
s u s t u m avucumla
parmağımı dudağıma sürdüm

yeniden uyanmak istedim
sabah ezanı uyku bölüp
s e n i
h i s s e t t i m ve istedim
düş bıraktıklarına ezik
gülümseme bıraktım

aynada buğuya dolanmış ismin
p e n e l o p e

ruhumun çekildiği yerde
şiir döküldü yine
tutunacak kirpikte bulamadan
özlemdi özünü arayan gözde
p e n e l o p e

adını unutup
penelope demek bundan