Penguen Yürüyüşlü Düşler

yüzümde bulutların kiri yüzümde yağmur
baharı andırıyor düşlerim öyle ki
paytak paytak yürüyorum beynimin buzullarında
bata çıka ve yaralı, alnından kan damlıyor umudumun

ölümler büyütüyorum her gün karnımda
adım Meryem ve doğumlara eşlik etti bu yürek
gözlerimi yağmura çanak yapıp mucizeler diledim
ne aziz doğdum ne de bir azizeyim
kendi ölüme gün/ahlar örüyorum
tel tel siyahlık gecem

her gece masumiyeti yıkıyor kötülük
ve ben kendime her sabah yeni bir kader seçiyorum
kederli çocukların gülüşlerinden
içimde kahkahaya dönüşüyor acıdan yana ne varsa
dışımda alabildiğine suskunluk

öfkeme yeniliyorum
ısırılmış dudaklar ve daktilo ayarı bozuk tümceler
kumbaramda biriktirdiklerim

bir penguen sakinliğinde güneşe mekik dokuyorum
okyanusları köpürtüyor balıkların doğum sancısı
beynim sanki ekmek teknesi
düşüncemi ç/alıyor sahipsiz kuşlar
yetimlik böyle bir şey olmalı

yüreğimde bıçak izleri yüreğim topraktan dingin
masamda akşamdan kalma çatal kaşık sesleri
ve ortadaki tabakta iç dünyamın bölünemezliği
karşımda çerkes dedemin gülümsemesi
dört yanımda at kişnemeleri

doymadan kalkmak istiyorum
her defasında dost sofrasından
bir şölene dönüşüyor zihnimde bütün göçler
bir borçtan öte bütün teşekkürler

buzulları tırmalıyor penguen yürüyüşlü düşlerim
içimde dans eden binlerce yılkı
gecem dünden daha siyah yarınlardan renkli
alışkanlıklarımdan kopuyorum her şafak vakti

adım Meryem
ölümlere aşina bu yürek
fecre edilmiş yeminlerimi
şiirle bozuyorum
özgürleşiyor düşlerim