Pergel

Çokça ve çocukça oyunları denedi bu beden
Boyadı yüzüne çarpan ağaç dallarını her tür nebattan arındırdığı renkleri ile
Ve
Sığdıramadı hiç bir yere
Evren mi "dar"dı, "haz"ları mı geniş..
Altı koca gün ve O'nun yorgunluğu
Yedinci gün.
Ah!.. O yedinci gün vazgeçilmiş,bir başına terk edilmiş yalnızlıklar günü gibiyim
Depremlerim hep aynı
Ölümlerim ise ayrı ayrı
Ve
Gayrı.. Bana dokunmayın!.."Bin yaşayın!.."
Adıma; işinize gelirse "Pazar" deyin
Ya da inanırsanız kutsallığına; "Cuma" olsun
Hiç fark etmez!..Başka bir güne de sığar, alırım geriye kalan "vasıf"sız adları gocunmam.
Boynum kırıktır,renklerim "vakur"lu..

Evrenlerin evrenini dolaşıyorum
Gölgelerim pelerinli ve renkli
Açıyorum gözümün birini,sıvıyorum güneşten kaçmış gözlerini.
Kapatıyorum.Ötekinde sıra diyorum
Ve
Güneşte kalmış gözlerin bir güzel sıvıyor beni.

Kısa yolculuk hep uzun sürer!Göz açıp kapama mesafesi..

Bakıyorum herkes tanıdık; Şu Aristo olmalı..Sıkılmış, kanaviçe işlemeye başlamış!
Şu; Utu galiba.. yanındaki de Enki sanırsam!
Kavga ediyorlar;. İnanna!..İnanna!..yaktın bizi!..diye

Nefis!..Ah!.. O, O ki aklı yakan nefis!
Sırası mı şimdi misket oynamanın..
Bak!..Sırat'tan geçiyorum.
Önce düşlerimi geçiriyorum -İlk kurtarılacaklar listesi -
Sonra kemiklerim
Ve
Tam ortasında etimi sıyırıp salıyorum
İnin aşağıya!..,
Savrulun!.. "Ölün!..
diyorum
Yarasalar dans ediyorlar .Bu 'Vals benim!..' diyor binlercesi
Kanıyorum göçmen bir gülümsemeye
Ve kalıyorum
Etsiz,kemiksiz
Pergel ruhumu saplıyorum en ince yere dönmeye başlıyorum
Hadi gülümse!..Gülümse!..diye


Ağustos2012
Antalya