Peymâne Andelip'i Salsan Vakti Seherde

Zuhâl yıldızı gibi çıktın keh-keşânlara,
Sanma ki aramadım hayâlini her yerde.
Aşinâ ettin beni gönülden taşanlara,
Dil-dâr'ı şâd eyleyip gelsen vakti seherde.

Hasretin düştü bana bu mu aşkın bedeli,
Üstünden yıllar geçti bin yeminler edeli.
Zümrüd-ü Anka olup Kaf dağına gideli,
Virânelerde kaldım bilsen vakti seherde.

Elimden nel gelir ki zarar ettim seçimde,
Bu aşkın, bu sevdânın mihneti var saçımda.
Yıllara yol verirken bir sen kaldın içimde,
Ağlayan gözlerimi silsen vakti seherde.

Bu duygunun hazzıyla mesrur olup ağlarken,
Taht kurduğun sinemi ateşinle dağlarken.
Gönlüme ferman edip zincirinle bağlarken,
İlk gördüğün an gibi gülsen vakti seherde.

Bademler çiçek açmış ibibikler öterken,
Ümitler acz'e düşmüş son günüm de biterken.
Garip kalan ocağım için için tüterken,
Kırdığın şu gönlümü alsan vakti seherde.

Tarümâr edip gelen Arim seliyle dolan,
Bi-vefâlar elinde nice gülleri solan.
İrem bağına kanıp esir-i gülşen olan,
Peymâne andelip'i salsan vakti seherde.