Pişmanlık

Zamansız bir sevdadan zamanlı cümleler kuruyorum sana,
Sen her ne kadar anlattıklarımı kendine göre yorumlasanda,
Amansız bir hayatın serzenişleri belkide tümüyle,
Ya da unutulmaya yüz tutan bir insanın çırpınışları aslında...

Hatırlamamak için ettiğim tüm sözleri unuttum sen gideli,
Ne sendeki seni çözebildim,
Ne de yok edebildim bendeki seni.
Ansızın ve zamansız savrulan bir yaprak misali,
Savruluyorum amansız ve zamansız sevdam uğrunda.

Son sözü zaman söylememeliydi çünki zamanı yoktu bu sevdanın,
Her sözü sende söylememeliydin, benimde sözlerim var hatırlatırım,
35 kuruşa bir ekmek ancak 5 kuruş etmeyen bir insanın,
Gözünden düşsemde gam yemem aslında...

Su içen yemek yiyen ve dua eden bendim ya sen?
her yudumda her lokmamda ve her duamda hala yalnız sen,
hoyrat bakışlarının anlamını birgün, birgün çözebilsem,
aşağıladın hor gördün bende insandım zamanında...

ellerini göğsüne koy ve kaldır başını arş-ı sema ya
bu yaptıkların elbet bir gün çekilir hesaba
hiçbir zaman yakıştıramadın beni bir kimliğe ne de bir esvaba,
açmadan solan gülüm sen benim günah kefaretimsin biliyorum,
tam 3 senedir ben bu günahın bedelini ödüyorum...