Pişmanlık

Dokunma sevgili sakın güllerime
Sen artık sen değilsin
Sen gittiğinde can verdi ömrüm kucağımda
Aşk yetmedi, baharın kokuları yetmedi sana
Efsunlu kokularla tütsülenmişsin
Dokunma sevigili sakın güllerime
Dikenlerine bile
Masumiyet ölü bir balık artık gözlerinin mavisinde

Dokunma sevgili sakın düşlerime
Sanırmısın hala düşlerimde salınırsın
Pişmanlık dediğin ölü doğan bir çocuk
Bir hayat çıkartabilirmisin ondan
Bir gerçek yapabilirmisin binlerce yalandan
Hala bakma bana pişkin pişkin
Bilmiyorumki ne söylesem bana alınırsın

Dokunma sevgili sakın yüreğime
Orada hala sevgin mi var sanırsın?
Ektiğim beddualar var öldürdüğün sevgimin üzerine
Gözyaşlarımla büyüttüğüm
Silinmiş şiirleri bulursun orada
Canvermiş gülülüşleri
Kül olmuş hayalleri
Tutmadığın sözlerin tortusunu
Ama bulamazsın sevgili seni kaybetmenin korkusunu
Başardın sonunda sevgili
Sayende kaybettim kaybetme korkusunu