Pişmanlıktan Doğar Keşkeler

bazen kim olduğunu unutur insan
tek hatırlamak istediği karşısında durandır
ama o yerinde durur mu?
durmaz...
bazen gitmek ister insan
arkasına bakmadan gitmek
yanına aldığı onca şeye rağmen
kendini gitmek istediği yerde unutur
ve durur..
zamanla insan kim olduğunu hatırlar
kendini aynanın önünde bulmuş gibi olur
bu seferde hatıralar birbir unutulur
geçmiş çoktan son durağı geçmiş olur
...
zamanla insan, kalbi ile aklı arasında sıkışıp kalır
kalmak istediği yer savaş alanını andırır
mağlup ve galip tek bir bedende
sonuç şimdiden manidar
pişmanlıktan doğan keşkeler
keşkeler içinde gözyaşları...