Piyango

Ben vardım hep,

Siz yokken de vardım

Hep vardım ben

Şehirler kurulmazdan önce

Telefon kulübesiydim

Cep aynasıydım cam daha bulunmamışken

Nedense yüzeysel yaşıyorken

En anlamlı kavgalarımı bile

Bilmiyorum hangi hakla

Başkaldırının çocukluğuna indim

En akıllısıydım delilerin,

Karanlığa fener tutan bir bekçi...

Tüfekçiydim yenilmezler ordusunda,

Savaş meydanlarında

Top atsalar yıkılmaz bir devdim

Varlığım silinmek üzereyken

Yoklama defterlerinden

Ta ötelerden adımı tamlamaya geldi

Oylumlu bir yağmur

Kendim dahil

Dünyalarcasına nefret ederken her şeyden,

Giderayak,

Hiç değilse suyu bari sevdim.

Başkaca,

Üstelik sarhoş bile değilken

Yıldıztepe sırtlarında

Neredeyse aklımı tümden yitiriyorken

Az kullanılmış göğü sattılar bana

Sevinçten delirdi gönlümün çilekeş mavnaları

Parladı renkleri solgun elbiselerimin

Taparmışçasına sözümü dinledi herkes

Şuursuzca kollarımda büyüdü travmalar

Fikirlerimin odaları değerleniverdi birden

Artık her yerin en zengini bendim.