Plak

Akşamları bir plak çaldım.
Ve hep seni tekrarladı plak.
Kavuşmanın arka sesleriydi bunlar.
Ve plak birçok kez aynı yerde takıldı.
Ve hep takılacak.
Zeki Müren acı sesiyle söylüyordu.
"Elbet birgün buluşacağız."

Yaşamın acı feryatlarında gizliydin sen.

Yıllardır aynı özlem ve acıyla dinlerim seni.
Özlerim ara sıra resmine baktıkça.
Sen gittin gideli,
Çoğaldı omuzlarımdaki özlem daha da.
Ve Zeki Müren bu sefer daha da arttırıyor özlemimi.
"İkimizin de saçları ak öyle durup bakışacağız.
Belki bir deniz kenarında el ele maziyi konuşacağız"

Sen gözlerimdeki ferdin, gür sesimdin. Dinmezdin.

Önceleri sen içimi bilirdin.
Huysuzluğumu da inatçılığımı da sen bilirdin.
Şimdi dön nolursun.
Melekler seni geri getirsin.
Sen gelince biliyorum dertlerim benden uzaklaşacak.
Ve takılıyor gene plak bir yerde.
"Bu böyle yarım kalmayacak"

Sen geceliğin uyuduğumdaki masumluğumdun. Senin karşında konuşmazdım, susardım.

Seni bir gemi getirebilir diye hergün güverteye uğruyorum.
Beni arada bir deli sanıyorlar.
Diyorum onunla biz burada buluşacağız.
Ve benim için çalıyor Zeki Müren gene:
"Belki bir gemi güvertesinde sen beni unutmuş
İçin kupkuru benim gönlümde hâlâ o arzu sevgilim,
Ne zaman kavuşacağız?"