Platonik
senin yanında kulaklarıma misafir olan
her şarkının melodisi aklıma gök mavisi doldururdu
şimdi yokluğun çok uzun bir sessizlik senfonisi
ve aklımın içine cehennemi sığdırmaya çalışıyor
geçen her saniye.
hiç alıp başımı gitmedim, bilmem niye
bir trenle, bir atla ya da yalın ayaklarımla
siktir olup gitmedim senden, belki de cesaret edemedim
bu esaret benim sevgilim dedim,
platonik sevdamın mahkum olduğu
kalbimin her hücresinde.