Porsuk'la Barıştır Bizi

Çocukluk günlerimin okyanusuydu Porsuk

Çocukluğum kadar coşkulu

Adam olmuş hâllerim kadar büyük...

Kafa kâğıdını rehin bırakıp da

Az sandal kiralamadık bir zamanlar

Sonra ya büyüdük, ya büyüdüğümüzü sandık

Derken etrafında başladı bu sefer

Serseriden az hâllice voltalar

Onu da böyle bir aylaklık günümde tanıdım işte

Gördüğüm ilk anda zaman durdu

Porsuk bile büyülenmişti sanki

Akmadı o an,

Akmıyordu!

Sanki dondu

Durdu sanki dünya

Yaşam son buldu

Daha hiçbir yere gitmemişken

Tam da karşımda öylece duruyorken

Onu tekrar, tekrar, sonra tekrar görme arzusu hasıl oldu

Her şey bir anda oldu

Çok geçmeden izini kaybettim

Kalabalığa karıştı

Bir anda gözden kayboldu

Sanki hayaldi de yok oldu

Bu kaybedişten sonra her gün ama her gün

En uçarı dileklerimle

Tek hayalimi

Yazdım durdum kâğıtlara

Anlattım derdimi

Eski sırdaş Porsuk' a

Belki denizle falan buluşmadı dileklerim ama

Benim okyanusumda yüzdüler

Fakat Porsuk da çare olamadı derdime

Porsuk da onu bana getiremedi

Onunla dolu hayallerim Porsuk' a ağır geldiler

Çocukluk günlerim

Büyümüş hâllerim

Adalar dahası Porsuk

Artık hepsi birer yabancı gibi

Hepsine küskünüm şimdi

Ama umudumu kesmedim hâlâ

Olur da bir gün yine görürsem onu

Tüm küskünler barışır belki

Hadi yine ansızın çık karşıma da

Porsuk' la barıştır bizi.