Portakal Ağacının Dibinde

Senden bahsetmek bir ağacın dibini saran

O yeşilimsi çimlere bilmem ne kadar acizce...

Düşünmek zor olur çoğu zaman sevgiliyi 

Dalar gidersin gamzesine...

Çıkamıyorsun geceni karanlığa boğan şarkılardan

Soramıyorsun yıldızlara güneşten uzak olmak

Ne kadar acı verici...

Cesaret edemiyorsun gözlerini kapamaya

Biliyorsun... Biliyorsun kirpiklerine tutunmuşları

Def edemiyorsun kabuslarını

Oysa içine atar geçersin olanları

Gitmezdin üstüne sevmenin bedelinin

Olur da tuz düşerse yarana kapama gözlerini

Bekliyor seni loş bir ışıkta kırık aynalılar...

Gülümseyen bir kar tanesi var hafiften süzülen

Üstünde bulutların beyaz mührü...

Avucuma konar bekler erimeyi

Bilir gönül ateşim sarmış vücudumu

Ve eriyip gidiyor yanaklarıma sığdırdığım kışlar

Ve saf bir kaldırım taşındaki grimsi umutlar

Kaderime atıyor suçları sebepsizce...

Oysa kader yoksundu, habersizdi yalanlardan

Yanaşmazdı mor çiçekle kaplı aşkın sınırlarına

Şimdi belirsizlik gebeydi gözlerinde

Bir Antalya havası sarmış gökyüzünü

Bilemiyorum geceleyin duraklarda ıslanacağımı

Belki de sabahında sahilde bulurum kendimi

Bilemiyorum neden bu kadar çekingenlik var

Neden şehirde kimse sormuyor yüzümden düşen cam parçalarını

Neden kimse sormuyor değişen mevsimlerimi

Bilemiyorum...

Oysa şunun şurasında gamzene dalmışım

Elimde bir demet solgun çiçek

İçinde sana yazdığım sararmış mektuplar

Bir de ağarmış günlerim var desteye sardığım

Açma kapıyı sevgili...

Bırak tadında kalsın beklemek seni

Öylece beklerim ben kapıda...

Senden bahsederim portakal ağacının dibini saran çimlere

Öylece bahsederim...