Postmodern Bir Şiir

Bizim post makinasını da anlamaya çalışmanın bir değeri kalmadı bana kalırsa. Soruyorlar; abi dokunmatik yok mu? diye...Ben de laf olsun diye şakayla karışık yanıt veriyorum; Bizim makinanın okuma yazması yok. Patronların vakti olmamış diyorum okutmaya...Gülüşüyoruz işte...Kartı yuvasına takıyoruz. Şifresini giriyoruz vs...

Şiirinde içine ettiler ne yazık ki. Sadece bizim ülkemizde olsa iyi dünyanın her ülkesinde şiirin içine ettiler. Şiire yakıştırmalar şiire kalıplar şiire heceler vezinler kafiyeler de girince Orhan Veli ne yapsın? İstanbul' u dinliyorum gözlerim kapalı derken kendini bir çukurda buldu...Gözlerini kapatmamalıydı bana kalırsa...Kuşaklar sorunu var. Nedir bu kuşaklar sorunu? Karatecilerin taktığı kırmızı kahverengi siyah kuşaklar var da şiire ne diye soktular bu kuşakları? Babalardan çocuklarına kalan bir miras gibi...Bana hep böyle gelmiştir. Derler ya " kendini buldu "...

Şiiri tartışmalı hale getirenler genel de kendilerini şair sananlardır. Cumhuriyet sonrası meşhur 68liler kuşağı ve onların mirasçıları ne yazık ki ülkemizde hem şiirin hem de öteki edebi yazınsalların içine deyim yerindeyse ettiler...Şu Amerikalı askerler İstanbul' a çıkmasalardı kızlara dalmasalardı belki bu gün şiir başka türlü konuşulacaktı...

Şairleri Tekelleştirenler kimler? Modernizm ve Postmodernizmi çıkaranlar kimler? Bu tekelleştirenlere bakınca kafamda hep bir düşünce var; unutulmaktan korkuyorlar...

Can Yücel şarap sever. Şair öldü. Şair bunlara deseydi ki kendinizi uçurumdan atın. Atarlar mıydı? Toprağımı şarapla sulayın demiş. Akıllılar şairin toprağını şarapla sulayınca mezarı hallaç pamuğu gibi dağıtıldı...Böyle bir anlayışın ortasındayız artık. Abilerin ablaların yayın evlerinin vs...

Yine de tesellim var. Orhan Baba Müslüm Baba Bergen ve Tüdenya gibi gerçek şiirlerle bu topluma yön vermiş insanlar sanatçılar var.

Şiiri yolunda bıraksalardı iyiydi...Zincirlenmiş bir şiiri yazan şair, yazdığı da şiir değildir.