Postmodern Şiir Roman

Roman

Hayat hikâyen tatsız bir roman

Her sayfasını yırtıp at artık, yakışıyor mu sana çorak?

Sen rüzgârsın !

aklım almıyor neden esmiyorsun?(!)

Sen bulutsun !

anlayamıyorum neden yağmıyorsun?(!)

Sen ateşsin !

bilemiyorum neden yanmıyorsun?(!)

Aşka ve sonsuza kanatlan artık

kanat tak-yırtıp at sayfalarını

delirt basamaklarını kelimelerin

çıldırt öfkeye koşmuş sükut soluğunu

düşüyorsun en diz kapağı reklam panolarından

üşüyorsun kapaksız fani ülkelerin gezgin bezlerinde

hadi

romanına başla başından

eşilmişsin ya elim ayağım kesilmiş

satılmışsın ya sesim soluğum kesilmiş

Milyonlarca asırdır sayfaları açılmamış toprak

Her emeğe şımarır

üç beş günde her yeri istila eder ağaçlar

ilk sayfasından itibaren göğün mavisi kamaştırır gözlerini

hiçbir ressamın paletinde yoktur kelebeklerin kanatlarındaki renkler

geceyi yırtan ve boğan şimşekler ve fırtınalar hangi sayfanda

hangi paragrafında anlatıyorsun arkeolojik benliğini

Paleolitik-mezolitik-neolitik yüzlerine

ne güzel yakışır güneş gözlüğü

Kaç şairin şiirlerine gülümsedin kim bilir

… okudukça çoğalır insan, etrafındaki kalabalık azalır

Komün yapışmış taşına toprağına

Nerden nereye,,,…?(!)

Yazdıklarımı anlarsan bana da haber ver dostum

Yanmasın ciğerleri romanımızın…

Selim Savaş Karakaş