Puslu Adam

Puslu adam bu boş oda da
Takılır bakışı kapının halkasına
Puslu, sisli karanlık bu oda
Uzaklaştı anahtar kapılarda
Puslu adam yalnız kaldı orada

Halılar ortasında bir gül duruyor
Camdan sızan ay ışığı parlatıyor
Perdeler rengarenk desenler acıyor
Bütün bulutlar kanat çırpıyor

Yıldız yağmuru odamı dolduruyor
Akşam karanlığında kayboluyor
Odanın ortasında yalnız koltuk duruyor
Oda puslu adamı hatırlatıyor

Bir çocuk gözünde sendeki suskunluk
Hayatın karamsarlığında hülyalara dalmış
Bir resim asılmış söğüt dalına duruyor
Puslu adam oturmuş ona bakıyor

Hayatı, yalnız gecelerde tanıyordu
odanın camında, sen uzaklaşıyordun
Annemin sesi arkama düşüyordu
Uzak dur öcü var camlarda

Baktım camlara gölgeler süzülüyordu
Tatlı bir gülüş belirdi karanlık odamda
Camlarda süzülen gölge sendin orda
Açtım penceremi kayboldun karanlıklarda

Puslu adam kaldı tek başına orada
Yüzüne korku düştü, mahzunlaştı adeta
Odada her şey mateme büründü sonrada
Camlar kırıldı, kapılar kapandı
Anahtar uzaklaştı karanlık odamdan



15.11.2008
Ankara