Pusulasız

Kaybolan ruhumu arıyorum sokaklar'da
Dünüp duruyorum
Ardımda bıraktığım bütün işaretler silinmiş.
Pusulasız
Bir çukurdan bir çukura döşüyorum.
Döştükçe biraz daha kanıyor dizim
Ben yine döşüyorum.

İnsanlığın ayazında kalmış yüreğim
El parmak buz.
Ölü bir beden. Iki çift göz.
Oysa
Gökyüzü kadar büyüktü düşlerimiz.
Kırdılar
Acımadan kalbimizi.

Sen sanıyorsun'ki
Hava soğuk diye Üşüyorum.
Bir bilsen
Sensizlik soğuk havadan nasıl beter.
Oysa sen üşüsen
Isın diye bütün şehri yakardım uğruna.
Ama yoksun.