Pusuya Yatmış Aşk

Kalbimdeki yaranın kabuklarıydı
Dudaklarımdan dökülen
Şarabi aşk kelimeleri

Kalbim sürgünlerde şimdi
Sol göğsümü terk edip
Gözbebeklerimde atmakta
Delice bir sancıyla...
Çünkü en çok onlar bakmakta
Yokluğundaki boşluğa
Ve gene en çok onlar bilmekte
Başka bir gözde kaybolamayacaklarını

Gidişin var ya sevgilim
Sonsuz maviliğe geceyi
Gözlerime ise kıyameti yaşattı
Ve yaşarttı gözyaşlarımla
Rutubet kokana kadar
Cennet kokan hayallerimi

Sensizlikteki benliğime
Cehennem çiçekleri nefes saldı
Sarmaşık gibi sardılar tüm umutlarımı
Ve her bir tomurcuğu
Beynimde patlayan binlerce küfürdü
Aşkın kendisine ve kaçıp gidişine

Döküldükçe o şarabi kelimeler
Dudaklarımdan,
Ilık bir kan akar
Tuna gibi Dicle gibi
Seni sayıklayan bilinçaltımdan