Rabıta

düğümü sahibi çözer

deli aklına şaşar

zamanında yol alınca

her mesafe kendini aşar

kapat gözlerini düşün

öyle bir çukur ki düştüğün

gamzelerimdeki hayat

şehri mevsim boğar

güneşi bulut aklı hayal

öyledir yar ellerin

ah belalı başımın tasası

devasından bihaber

genzimde karabaş otu

yaşamak denen acı

uzanıversem taşına

her saçı yıkayan suyun

son dileği sen olsan

dilek ağacında çaputun

yine de ölüm reisidir hiçin

vakti gelince çocuklar

dut ağacından düşer

dizi yırtılır urbaların

babasızın rengini Tanrı

o dakika kızıla boyar

elini verir kolunu alamaz

kör talihin üvey anası

beşiğini deprem sallar

büyümemiş şairlerin