Rebecca

Üstüme gelme Rebecca
Ellerim mühürlü
Yüreğimde darp izleri
Tel örgülerle kuşatılmış sesim
İçimde solgun kır çiçekleri
Önce az depresyon alacağım
Sonra bilinç üstü bir cinnet
Bütün şehirlerin kanına gireceğim sonra
Günahla dolu
Sonrada mutluluktan kafama sıkacağım
Sesin yetişmeden imdadıma
Özlenen anılar gibi



Bırak o gazeteyi Rebecca
Ellerimize zaten yeterince kan bulaşmış
Görmüyor musun
Bizi görünce
Nasılda değişiyor bulutların şekli
İhbarcılar onlardı belki



Bana öyle bakma Rebeca
Yeni umutlara gebe gözlerinle
Anlamadın mı hala?
Biz öldürmek için varız bu Dünyada
Kendi mezarımı kazsam diyorum bazen
Atsam içerisine kendimi
Uyusam
Uyusam
Ben ne kadar uyursam
Birileri o kadar rahat yaşayacak Rebeca
Ve birileri o kadar kolay ölecek
Yağmuru bile gizlemişlerken bizden
Bizim işimiz gün batımına doğru uçmak
Sürüsünü kaybetmiş iki kuş gibi



Unutma Rebecca
Varil bombalarının ırzına geçtiği masumiyetin
Piçleri var şimdi insanlığın kucağında
Aşkta ve savaşta
Kaybeden neden hep masumlar olur Rebecca?



Her şey paramparça Rebecca
Mutluluk
Umut
Aşk
Ve hatta
Ağlamak bile parça parça
Yürüdüm
Katledilmiş yıldız çığlıklarına basa basa
Yürüdüm
Betona mahkum çiçeklerin solgun elleri vardı demir parmaklıklarda
Yürüdüm
Rüzgar ha bire suratıma çarpıyordu gerçeğin iğrenç kokulu nefesini
Tanrının adıyla iğrençleşiyordu sahte peygamberler
Tanrının adıyla gövdelerden ayrılıyordu kelleler
Sizin topraklar parfüm
Bizim topraklar kan kokar Rebecca
On binlerce çocuk ölür gizli pazarlıklarda



Hadi kalk durma
Üstümüz başımız radyasyon
İnsan eriyiği
Sahi
Lavabo nerede Rebecca?