Renksiz Bir Avuç Gerçek

Deniz kokulu rüzğar
Yüzümü her okşadığında
Kızılay'ın arka sokaklarında bulurum kendimi
ve yürürüm
Bana ait olmayan ayaklarımla....


Ağzımı bıçak açmaz
Aklımda bir sürü konu köşe kapmaca oynar
En çok özlediğim satırlara bırakır kendini

'Sakın bir yere ayrılma
Bu kez mutlaka döneceğim...'


Daha farklı bir kâbus sanırım
Önüme bırakıp gittiğim dokuz yaş
Yaptığım bir anlamda
Büyümekle ilğiliydi galiba

Çocukluk işte !


Dalıp gittim yine
Küf kokulu battaniyemin altında
Kuyruklu yıldızı gökyüzünde izlediğim
O karanlık gece yarısına
Yıllar sonra,
Bir başka gece yarısına...
Evden sarsıla sarsıla uzaklaştığım o güne


O gece uzaklaşırken...
Keskin soğuk kaldırımlar
Çiçek çiçek kokuyordu her köşe
Üstüme düşen ay mavisi ışığı
Aklıma ve kalbime ait
Tüm sınırları zorladığım



Yazdıklarımı okuyordu çocuk
Gözlerimdeki derin endişeyle
Orada bir şey arıyor gibiydi
Ne kadar beklediğini hatırlamıyorum
Soluğumu tutarak
?Zaman'ı düşündüm...
?Yaşam'ı düşündüm...


Yaşamın soğuk gerçeği
?Gerçek ben ?
?Hadi oğlum aç gözlerini ,
Eve gidiyoruz.'demeyecekti.
Biliyordum...


Dudaklarından dökülen kelimelerdi...
İçimin derinliklerinde saklı duran
Aklım hangi coğrafyalarda
Geziniyordu
Kalbimden geçip ruhuma aktığını
Ahhh..Görebilsem
Daha çok ?bilinmeze' doğru olan
Bir yolculuktu


Sokak lambasının altında
Ardımızdan bakılsaydı
Aslında en yakınımındaki kişinin
Duygularını köşe bucak gizlediğini
En uzaktaki kişinininse
Aslında kendim olduğumdu


Utangaç ifadem bu gece
Bilmeceyi andıran
Kristalden yapılmış
Kırılgan çocukluk düşlerim

Sevmek,yitirmek,özlem...

Yakıcı közün damarlarımda
Delice dolaştığı
Kontrolsüz yangına ait
Alevlerine benzerdi herhalde
Silikleşerek kaybolan bu yalnızlık


Zayıf ve ürkek tüm bu saydıklarım
Çocukluğum ve ben
İki gölgeden başka bir şey değildik...