Reyyan 2

Ben her gece sana yürürüm Reyyan
Yağmurla, soğukla, karla kimi zaman
Gözlerinin çukuruna düşerim, canım yanar
Yanık kokar sokaklar sonra
Masallar anlatırım tenhalarına şehrin
Deli diyenler olur; aldırmam

Ben her mevsim başka yanarım Reyyan
Babaların reyhanlı avuçlarına imrenir
Yeşil yanarım, kırmızı yanarım, sarı yanarım
Mesela kışları beyazdır yanmalarım
Yazları erguvan renginde, bazen samani
Ve sonbaharda ekin sarısı, anız kıvamında

Bir yanımda Levh-i Mahfuz'da saklı vuslat
Bir yanımda aşıkların nefesi
Ben her gece sana yürürüm Reyyan
Dökülen gülücüklerini toplar ellerim
Kırıntılarınla beslerim hülyalarımı
Hasret heyulalarına nispet
Melekler uçuşur cisminle yolumda
Sığınıp özlemin sıcaklığına umudu yudumlarım
Buhur sarar bir anda gökyüzünü
Aydınlanır yıldızların gözleri
Sanma yalnızım, suskunum, küskünüm
Bu benim, bütün iyilerin vicdanındaki yüzüm

Üzerini örter düşünde ruhum
Saçlarını okşarım görmezsin
Bilmezsin gelip sol yanına uzandığımı
Günah değmemiş teninde çiğdemler büyürken
Işıksız, susuz, topraksız
Ben bütün gece seni izlerim Reyyan

Kaldır başını Reyyan
Gülümse ve konuş lügate sığmayan kelimelerinle
Susma dudaklarımın arasına sıkışıp
Karış karış gezerken ben sensizliği
Senin kelimelerin parçalasın sessizliği
Güneş doğarken huzur bahçelerine
Uyandır beni Reyyan

Ben her gece sana yürürüm
Senin ufacık adımlarınla geçerim hicran köprüsünden
Senin dilinle seslenirim çıkmaz sokaklara
Kaldırım taşlarına ve bimekanlara
Mesafelerin kırıp çelik duvarlarını
İmkansızlıkların büküp bileğini
Ben her gece sana gelirim Reyyan