Rıhtım Aşıkları

Böyle mevsimlerden kış,
Aylardan da soğuk şubat.
Hatırlayamıyorum ne gündü?
Daha yaşım on sekiz idi.
Hava soğuk olmasına soğuktu,
Ama bu soğukta yanan yürekti.
Söz geçiremiyordum yüreğime,
Giydim gocuğumu üzerime,
Koştum anında rıhtıma.
Koşmam gerekiyordu,
Sevdiğim kız orada bekliyordu.
Belliki onun da yüreği yanıyordu.
Zannediyordum sadece bizdik deli,
Hiç de düşündüğüm gibi değildi.
Rıhtım boylu boyunca,
Bizim gibi deli aşıklarla doluydu.
Vardığımda sevdiğim kızın,
Üşümüş pamuksu nazik elleri.
Kavradım avuçlarımın içine,
Soğuktan buz tutmuş ellerini.
Üfürdüm ısıtmak için,
Ciğerlerimden gelen sıcak sevgi nefesimi.
Gözleride farklı değildi,
Soğuktan olsa gerek,
Onlarda hafiften nemliydi.
Neyse,
Biraz sevgiyle sarmaş,dolaş olduktan sonra,
Oturduk rıhtımdaki buz tutmuş banklara.
Kız işte nazlı olacak ya,
Zıpladı hemen havaya.
Sonra,
Otutturdum onu sıcacık kucağıma.
Gözleri gözlerimde bitti,
Aşk kokan nefesi nefesimde.
Soğuktan kızarmış dudakları dudaklarımda.
Çılgınca sevişiyorduk,
O soğukta,
O rıhtımda.
Kimse kimseyi rahatsız etmiyordu,
Etsede zaten kimin umurunda,
Herkes koyun koyuna,
Sarmaş dolaş,
Aşklarını boşaltıyordu,
Gemilerden boş kalmış rıhtıma.