Ritüel

Ey bana yakın
ey bana uzak sevgili
asıp gölgeni gecenin tenhasına
avuçlarıma bir kaç parça çaresizlik,
şehrime yarını olmayan dünleri
bırakıp gitmişsin

gitme
gitgide uzaklığını büyütme ömrüme
yüreğini yüreğimin üzerine koy
sokulsun nefesin nefesime
sende ellerim
sende gözlerim
sende var olan varlığım bilmez misin?

..
Ey bana yakın
ey bana uzak sevgili
adını koyamadığım hiçliğimle
aynı gök kubbe altında
ruhumu bedenime dar etme!


gel
hayatın zamansız
ki amansız tuzağına kapılmadan
hoyratça savrulduğumuz devran içinde
sustur içimdeki öksüz çocuğu
gülüşüne hasret yüzü
sobelenmeyi bekler...