Riyakar Zamanlar

yağmur çinko damları gagalardı eskiden
ki denize de martılar yağabilirdi gökten...
hani masallar henüz saklanmamışken insan şerrinden

yürekler yağmalanırdı o zamanlar
geceleri esrik düşler elinden
o zamanlar ki meali az evveli dünden...

-güneş umut taşımaz ya her dem
bazen
insan ne çekerse hep kendi elinden...-


işte o zamanlar dost meclislerinde demlenirdi riya
postlar hakiki yalanlar söyleşirken
sahici gülüşler damıtırdım sabırla
bilmiş kahkahalar içinden...

zeytin dalları düşerdi yerlere
korkak şövalyeler şiirlerini çekerken
kelimeler kanardı göz göre göre
dişe diş savaşlara yenik düşerken...

insan çekerdim bir zamanlar
tespih tespih
imamesi elimde
tükürüyorum yalnızlığımın içine

karıdan şair olmaz
feylesof hiç
bilmem ki neylesin bu başıbozuk piç...