Riyanın Hoyrat Hali....

Duy ki renkler körelmiş
Gökkuşağı katran akıtır
Gölgeler yitik
Maviler çalınmış...






Nifak tohumları gün yüzünü dönünce
Saçılıyor vicdan döngülerine
Topuğundan vursan akşamı
Şafak patlıyor
Kızla boyanıyor ömrün en yalın ,en yalan hali..
Sessizce büyüyor cehennem...






Gök kubbeye asılsa dudakların
Sahipsiz lehçelerin kıvranır
Mecaz türkülerin ayyuka
Dolanır şehri yar boşluğunda....






Duy ki
Vakitler ümitsiz seherden
Okşuyor başını narin elleriyle geceden kalma hüzün
Sıfatsız kaç yokuşun dibinde ölümü özler tümce...






Düşlerin sınırsız devreleri arasında
Bir tutam düşünce havalanır semaya
Vurulma vakti şimdi göçmen kuşların
Garip bir çığlıkla kanadı kınalı düşüşler...
Ardı sıra sekmede...







Yaşamak kaygısı asılır yüzüne bir an
Cepleri yıldız dolu ayın
Toprağa serpecek gün ışığında
Yıldızlarda bürünür kefene
Kaç beden girecek yıldızlarla mabede...






Katli ferman yazgıların,
Lal olmuş inkârında dermansız kalır devran
Uzun yol alır şivesiz ağıtlar
Kime ne dil bilmez efkârlardan
Kime ne tarlada çocuk doğuran başaklardan...








Bitimsiz sancılar kar üşümesinde
Uyku verir zihnine
Kalem kırar zemheri
Düşer sözlerin alnından...







Söz konusu zoraki çığlıkların sus hali
Söz konusu geniz ötesi sızı
Riyanın hoyrat hali
Duy ki,
Yıldızlarda kefene bürünür gece...