Rızk-ı Hüzün

Siz hiç kalbinizi ağlarken seyrettiniz mi

Nasıl keser nefesinizi

Nasıl yakar içinizi

Nasıl sızlar burnunuzun direği hissetiniz mi

Neye yanacağınızı bilemezsiniz

Ne siz eski sizsinizdir

Ne dünya eski dünya

Nede hevesleriniz sarmıştır çevrenizi

Hayaller mezarlığıdır

Hem içiniz

Hem dışınız

Bir tarafınızda kalbiniz sekeratta iken

Bir tarafınızda varlığınız er kişi niyetine musallada

Umut yara almış

Kan kaybından gözlerin feri sönmektedir

Kum bi iznllah desede ruhunuza lisanınız

Ne siz Abdülkadir Geylanisinizdir

Nede kelâmınız iki alemde geçerli ve kutsi

Sûküt etseniz olmaz

Dile getirseniz olmaz

Her ikiside iki yanı keskin bıçak

Nereye dönse yaralayacak

Bir kere doğduğunuz gün başlamış herhangi biriliğiniz

Kader hükmünü vermiş

Rızkı hüzün demiş

Ne zaman yaklaşsa mutluluk

Elinzin tersiyle itmişsiniz

Öyle işte

Hayatta ki rolünüz

Kimsesizlik

Hayat ki rolünüz

Yetimlik

Acı

Ve

Gözyaşı olmuş

Zahirde tebessüm

Batında hüzün aleminize sirayet etmiş

İstesenizde değiştiremezsiniz

Velhâsıl-ı kelâm;

Ne demişti asrın Bedisi

" Halbuki şemsin tulû’ ve gurubu muayyen ve mukadder olduğu gibi, insanın da bu dünyada tulû’ ve gurubu ve sair mukadderatı, kalem-i kader ile cebhesinde yazılıdır. İsterse başını taşa vursun ki, o yazıları silsin; fakat başı kırılır, yazılara bir şey olmaz hâ!

Ve illâ muhakkak bilsin ki: Semavat ve Arz’ın haricine kaçıp kurtulamayan insan, Hâlık-ı Külli Şey’in rububiyetine muhabbetle rıza-dâde olmalıdır."

Liyakat -