Romanin Sonu

Senin için bir roman yazdım yıllar boyunca
Buğulu gözlerin vardı buzdandı yüreğin
Bir sonbahar mevsimine benzetmiştim seni
Ellerin yıpranmış saçların ağarmıştı romanda

Zamanın gerisinde belki herşeyin başlangıcı
Geriye döndüremezdik geçen her dakikamızı
Bakışların solgundu dökülen yaprak gibiydi
Rüzgâr tane tane götürüyordu saç tellerini

Eksi derecelerin soğuğu tenimize vurduğu gece
Üşüyen bedenimizi ısıtacak tek şey sevgimizdi
Sende olmayan, tanımadığın, bilmediğin sevgi
Seni aramıyor,sormuyor ve sevmiyordum romanda

Ne nisan yağmuru gibi gelip geçen aşka benziyor
Ne de gerçeğe uyarlanmış bir aşk romanı gibiydi
Yazdığım satırların sonunda mutluluk da yoktu
Yazdım,anlattım,unuttum seni romanın sonunda