Ruh

Sen bilemezsin içimdeki kuru, ölü dirilten rüzgarları
Görüp de dokunamadığın yıldızları
Onurun kaldırmaz senin, bunları yazmayı
Sen bunları hissetmezsin bile..
Kalbindeki camlar o ayrılık, o yalnızlık yeliyle
Parçalandığında bir bir,
Kim bilir belki de ben olmayacağım..
Bir yaprak hışırtısı misali umudunun dalları
Hırçınca vurursa bir tokat gibi vicdanına,
İşte ben o gün solmayacağım..
En derinden koyu mavi sular alır götürür beni benden,
Öyle bir bahçeye atar ki orada sen yoksun,
Sen yoksan ne sonbahar yaz, ne de sensiz ayaz
Denizlerim coşar seni ne zaman düşünsem
Martı çığlıkları var kulaklarımda,
Hasret kokan kara trenler aklımda
İşte elimde ıslanmış mendil..
Şu kızıllık var ya bardağımdaki
Ne döktüğüm gözyaşlarıma ne de kanımın damlalarına benzer
Öylesi yanarım ki ben sana,içimin rüzgarları zor keser..
Hasret kıyılarıma yazıyorum ve siliyorum hep,
Kiminsin bilmeksizin bekliyorum seni hep,
Sorun ne? O kahrolası dalgalar değil biliyorum.
Her 'SEN' deyişimde usulca limanımdan ayrılan sal da değil,
Dilim varmıyor bir başkası var demeye hayatında
Ben bir ruh senin etrafında sen ise bir insan sevdin anlıyorum..