Ruh Dökümhanesi

Ruh dökümhanesi

çeçe sineği
ısırmasından önceki hali bedenin
dünya palet
gözüme renk akıtalı beri
açık dibine kadar irisi
fırçası yok
düşlerin ne de perisi

her ses
kulağa müzik yalatır
şiir olmaya gebe
şişkinlik içinde meme

ruh savrulur
dökümhanesinde dem'iri
sert eriyik ve kızıl
yüreğe yumruk yedikçe
galibi ben örsün
insan inin de kendine mülteci

gökkuşağından renk çalalı gözün
altından geçen kayba eklenir
giden gölge kalan karartı
hep mi döşüm mengene?
cevap bu muydu?
Şiir;
konmasıdır kelebeğin çekice