Ruh Göçü

_ bileceksiniz
sarı saçlı mavi gözlü biri vardı
sevdalı değil ona karasevdalıyız

şafağa kadar seyrettim yattığı yeri salı gecesi
ay gelir ışır mozoleden doğduğu güne
aylak olmasın diye ruhum
parlıyordu ay
gittiğin yerden dönüşünü görmek için beklerken
helecanlar içinde
durgun şehrin üstüne uzanmış ay
serkeş ve kasvetli
kurumuş ve körelmiş yürekler gibi

_ ileri
yıldızlı umut hayali erişti Akdeniz'in üstüne

bu gök gürültüsünün sarstığı gizemli rüzgâr şimdi penceremin nişinde
ıssızlık boyunca küller ve yıkıntılar altında döndüler
kırılan dalgaların dövdüğü kıyının haykırışları var içinde

görüntüsü yaşamın ve ışığı parlıyordu
şayak kalpağından
boyun eğmiş uzandılar altında
saatler donuk ve zayıf soluyordu artık onlara

_ ve gitti
bir perşembe günüydü
bu şehir aşağıya çökeldiğinde
üşüdü rüzgârından bir bulutun
dokuzu beş geçe

rüzgârın yorgun düştüğü yerde bitkiniz diye
başladılar şimdilerde
o şehrin üstüne rüya içinde rüya görmeye
ortasında bir gecenin düşünürken yorgun
kandırıp suyu yatağından çevirmeye
nasıl bir masal anlatıyorsunuz bize

_ korkunuzdan
göklerden uzun süren geceye ışık dökülür diye
dönülür en mutlu gün
en mutlu saatlere