Ruh Ruleti

yani şimdi
ne desem yalan olur sevgili
tamam
kabul
dudak tiryakiliğinden ötesin ve
bunca zaman sonra sevgili demek bile
ayıp olur hadsizlik olur yakışıksız olur biliyorum
ama olan oldu
dedim artık
ağır geldiyse şayet
sevgili demem bir daha sevgili
ama
sen yine de
mazinin hatrına duymadın
hatta
okumadın say dudaklarımı

her koyunun kendi bacağından asılması bir yana
herkes kendi halinde kendi yolunda sonuçta
gel gör ki hayat gibi bir şey aynı zamanda bu
darma dağınık ve
kadehlerce duman altı bir durum yani

baktığım zaman
özene bezene sana benzetmiş
seninle bezemiş neticede Allah
ah şu lanet olasıca dünyayı
gel gör ki şarkının da dediği gibi
neyleyim sen yoksan eğer yazı kışı baharı
ki içime çekesim de yok
sen kokmayan havayı

normal mi
doğal mı bu
ya da
psikologluk muyum bilmiyorum sevgili
ama
az buz delirme emareleri de yok değil bende
ki anlatsam
hasılı
neye baksam dudak izin
neye dokunsam ellerin
neye iç geçirsem gözlerin
nereyi tavaf etsem gerdanın
nedensiz sebepsiz
neyi neye yorsam sevişmelerimiz
neyden medet umsam senden ibaret halüsinasyonlarımı
kesin dayar kırmızı reçeteli kafa haplarını
ama boşa kürek çekmekliktir bu uğraşlar
çünkü tanımam rakıdan başka kafa ilacı

sana yazdığım şiirler üstüne yemin olsun ki sevgili
her gece üstüme örterek uyuyorum
sevişmelerimizde yüzüme değmiş saçlarını

bir çocuğun annesini özlemesi gibi değil tabi
ama ne yalan diyeyim
adını koyamadığım bir özlemim var sana dair
sana ait
sen gibi sonsuz

ki adın
baş harfidir şimdimin

dünümün adı bizdik zaten

//ne olacak benim bu halim düşünen de yok
ne seni anlatacağım annem var sevgili
ne seni anlata anlata bitiremeyeceğim bir dost

ki babamdan hep sakındığımsın sen//

tutup Allah'ı da esefle kınayasım yok değil
lakin
ne mümkün yâr
ne mümkün

dolayısıyla
gücüm anca bana
yani gözle görünmez
elle tutulmaz ruhuma yeter

yer gök şahidim olsun
hatta
iki gözüm önüme aksın bak
işçi tulumumu çıkartır gibi çıkartıp koyarım
içi geçmiş ruhumu
her gece
ve her gece
şiir defterimin arasına

ruh dediğin nedir ki

dursun bir karanfil kurusu gibi
yalnızlığı ve yalnız sana aşkımı anlatan mısralarımın arsında

çöl kadar kuru
kurak
ve çorak
kutup yıldızı kadar bir başına
devrik bir cümle kadar anlamsızım nicedir sensiz

iki çeyrek asrı tüketmiş
yapraksız ağaç kadar dermansızım

ve ne ilginçtir ki sevgili
her sabah büründüğüm her yeni ruh hali
bir önceki kadar
ruhsuz huzursuz ve huysuz

ama olsun
ne dert et sen bunu
ne merak et beni

sabaha kalmaz
başka bir ruh geçirir üstüme
kaldığım yerden devam ederim
seni özleyerek kendimi linç etmeye

...

gel demeye de dilim varmıyor sevgili
gel demeye de dilim varmıyor
tekrar kaybedersem seni
ruh ruleti oynar
sıkarım kafama diye de
ne takatim var
ne direncim ölmeye

yine de razıyım
çöl kadar kuru kurak ve çorak
kutup yıldızı kadar bir başına
devrik bir cümle kadar anlamsız
iki çeyrek asrı tüketmiş
yapraksız ağaç kadar dermansız olmaya

öyle veya böyle
sadece sen varsın hepsinde
bu da yeter
ben gibi ümitle bekleyene