Ruhların Kölesi

ben bu hayatı yaşıyorum,
senlerle dolu bir dünyada
ruhların kölesiyim.

cehennem kapılarında volta atıyorum,
parçalarını topluyorum.
sorgusuz sualsiz eziyet çekiyorum,
bu aşk değil.

yanıyorum her gün,
yanmak isterim daha çok,
atarım kendimi tam ortasına
sonu var elbet başlangıcı var olduğundan.

düşmek varolmak içindir,
kaldırımlar ıslaksa yağmurdandır,
karanlıklar ışığa doğru
ışıklar karanlığa doğru yol alır.

ıslak derim aklıma su gelir,
bebek derim gülümser gibi olurum,
ölüm derim aydınlık gelir.
vücüdum kemik ruhum melek olur,
ben neredeyim der aklıma gelmez.

ve sonunda belki yükselirim kırık kol bacaklarla.
bu oyunun sonudur belki.
silinen yılları kim geri verecek?
işkenceleri ben mi çektim yoksa çektirdim mi?

kaçmak yakalanmayı zorlaştırır sadece,
denizde kum olur gökte yıldız.
ben hepsini vereyim avuçlarınıza,
siz bana uzak olun yeter.

karanlık hayatın bahçelerinde
sabah güneş doğmasını bekleyen,
içlerinde yanan ateşlerin rengarenk görüntülerinde,
kendilerini tanımayanlar.

kölesi olmuş mantığın
oyunlarla duvarlar örmüş etrafına,
insancıklar var ruhlarda.
cıklarım ve ben hep yollarda.

ateşe sıcak derim,
alev alev yanarım soğukta
korkarım aklımdan,
düşerim dipsiz kuyuya sarılırım yılana.

zaman dedim,çaldım onu.
koru dediler,minnet ettim.
onlar benden almaz vermezde,
aklım bu bedende bir yaramaz çocuk.

diyenler der diyeceklerini,
diyecekleri zaman.
demezlerse diyeceklerini,
demeyin siz onlar yerine.