Ruhum Mapus Küf Kokulu Hücrede

Acı çekmenin her ruh halini yaşadım
Bir mahkumun hücresinde ki alaca karanlık gibiyim
İç geçirmemin matem tutmamın
Anlamı yok artık yüreğim çoktan öldü

Yüreğim zemheri yüreğim acı su içinde yaşadı
Derler ya insan kendi cehenneminde yaşar
Ruhumu arındıramadım acı kederden
Gece gündüz sürekli ağlatırım ruhumu

Kararttılar yoldaş'ım karattılar ışığımı
Kabil'in Habil'i öldürdüğü günden beri
Tıpkı adaletsiz bir kalbur gibi
Adaletsizce sorgusuzca ruhumu dar ağacında astılar

Akıp gitsede sıra dışı yaşamın her saliyesi
Hz.Hüseyin'in Asası bir kırmızı güle dönüşse
Kırmızı bir gül açsa gönül bağımda
Koklasam ruhum özgür olurmu yoldaş'ım

Hapishanenin uğursuz duvarların da güller açarmı
Ruhumun kararan çiçekleri aydınlanırmı ki
Ayaklarım ruhum prangalara vurulmuş
Sen ruhuma girmezsen ne kırmızı ne beyaz çiçekler açacak

Ruhum çıkarır her an yüreğimi yerinden
Ölüyü uykudan uyandırır gibi
Kanatır sürekli kanatır akıtır kanımı damla damla
Bilmez ki unutur onun da karanlık küf kokan hücrede olduğunu