Ruhumla Sancim

bedenim dusta yikaniyor
akiyor pisligi ruhuma
temizleniyor bedenim zamanli dunyada
ama ruhum her vakit kirleniyor
vucudum sabit
icime sigmiyor ruhum
kalbimi daraltiyor
ben kemiklerimi yine seviyorum

usuyor ruhum
titrerken dusuncelerim
ben masalimin yandigi o yere tekrar gidiyorum
butun dunya karaya bulanmisti
bir islak yorgan gormustum
kapkara odanin gorunmeyen kosesinde
kim hangi umudumu sondurmustu
hersey sicakti
yorgan islak
varlik susmus
tenim usumustu
simdide ruhum usuyor iste
degmiyor artik ruzgar
ecel hissediyor utancimi gelmiyor


ruhum yedigen bir odada
bedenim duvarda
onlarca silinmis hikayeden isimsizi
gormek isteyenler icin
elbiselerime cizdim kedimi
ozgurluk icin hersey hazir
gardiyan yok ortada
o kilidi ariyor
kilit bende
kapi disardan aciliyor


ruhum bazen guluyor halime
guldukce uzaklasiyor
kahkahalari artikca uzaklasiyorum bende
kacip gitmek istiyoruz belkide
ama nereye...