Ruhun Bedenine Dar Gelir

Yürek yanginini ne söndürür
Bu alevler bir yigidi öldürür
Hatta diri diri mezara gömdürür
Bir varmis bir yokmusa döndürür

Yanmak ne ki nefes bile alamaz
Ruhu bedenine dar gelir sigmaz
Yasanir derse yalan, inan yasanmaz
Yasayan bir ölüden hic farki kalmaz

Ayriligi ölümden cok zor belleme
Anlamaz derdini kimseye söyleme
Hos söylesen de bosa care bekleme
Herkez dertli, bir dert de sen ekleme

Biliyorum ona olan sevgin sonsuz
Hep onu düsünürsün, olmuyor onsuz
Ama yine de sinene askini gömeceksin
Sen vefalisin, ona olan sevginle öleceksin

Bilmeyecek kimseler nicin icin icin solarsin
Bir cikar yolun yok, kendi kendine bocalarsin
Anlatamazsin ki derdini kederini en yakinina
Öyle degisirsin ki sen bile varamazsin farkina

Onu düsündükce konustukca alevin artar
Ayrilalim dersin ama kendi kiyametin kopar
Sana vermis oldugu o hediyeleri koklar
Farkinda bile olmazsin inan gözlerin aglar