Rüzgarın Kalbi

kışta açan çiçekler gibiydin Dilbâ

kasımpatılardan doğma entarinle

çalı kuşları konardı dallarına

anadolu buğdayı kokardın sevdayla

bağlamalar dar gelir gönül teline

saldın mı saçlarını poyraza Dilbâ

kuzgunlar dönüşür üveyiklere

yağmurun çocuğu Pokut yaylasında

bulutlardan bir deniz önündeyiz

uçurumda uçurtma rüzgar yüreklim

ruhunu sal eyleyip uçacak sanki

avcısını bekleyen hazine gibi

ezilir bakışıyla kursak çimleri

yeşerir kuru kütüklerde filizler

evrendin özündeki canlılara

kuşatır damarların dünyaları

günde yüzbinlerce kez atan kalbin

nasırlı ellerinden belli azmin

gönül ışımakta gönlünü Dilbâ

harab kentte bağrı dökük bina âşık

cerrahlarda bulunmaz reçetesi

kurnalar, kandiller, dağ yılanları

fırtına nehrinde kağıt gemiler

derin ormanlarda ay kuyuları

adamın gönlünü göğsünden söker

kurnalar, kandiller, gece suları

bu dermana bir dert yok mu Dilbâ

bakışların deliyor değdiği yeri

kuzgunlar dönüşür üveyiklere

saldın mı saçlarını poyraza Dilbâ

bağlamalar dar gelir gönül teline

anadolu buğdayı kokardın sevdayla

çalı kuşları konardı dallarına

kasımpatılardan doğma entarinle

kışta açan çiçekler gibiydin Dilbâ