Rüzgârın Karanlığı
Zaman;
Herşey i l k g ü n g i b i
Acının tazeliğinde tesbih çekiyor ömrüm
Dur durmak bilmeyen yağmurlar eşliğinde
Kaldırım taşlarına vura vura
Loş gecelerin ayazında münbit acılar yudumlarken
İçim a k s a sokaklarına boyanır
Hüzün serpişir gözlerimin heybesine
Avazlanan iç çekişlerim palazlanır
Suskunluğun fermuarı çekilir dudaklarıma.
Sonrası;
Hiç
...
En çok susmayı başardım.
Aslında sustuğum zamanlarda en çok konuştum.
Suskun kaldığım yerde çoktan gitmiştim.
Gizem