Rüzgarlar

dalgaların denizi serdiği kumsalda ,
ay tutulması ,
yalnızlığıma gelen bir misafirdi ,
gözlerimi tutsak eden
papatya dolu kırların hali ,
kefen örtüleri giyinmiş gibi
onurlu ve güzeldiler ,
çöl toprağına inen güneş
her bir tanesini kumun aleve dönüştürdü
umutsuz bakışlarım dolanıp durdu
yorulmasız gökyüzünde gezindim
kuşların yerine uçtum uçtum ,
saçlarımın harlı duruşunu
bir nehrin kenarında
serin serin dinlenirken buldum ..
mavi gövdesiyle gök
umut dağıtıyordu
güz sarısı ekinler ,
dönüşmüşler yeşilden
sonlarını hazırlamıştı
olgun başaklar
hayretten donup kaldığım gerçek
yalnız değildim yalnızlıktan
söylemeyi gizledim
daha acıydı aşksızlık
yağmurun ve rüzgarın kemirdiği
dağlar
su başları
hayatın kendisiydi ,
karşı yamacın çiçekleri
yeni yeni tepeden görüyor
şimdi şehri
hiç ağlamadım
terk edildiğim güne
beklediğim baharı nasıl buldum
elimden kim tuttu
aslında bağ bozumu gönlüm
tam bir yanlızlık ken
ne oldu bilmiyorum
beni aşık eden sevgiliyi
çok seviyorum
göle yatmış yaban ördekleri
bir yelkenlinin hışırtısıyla
kanatlarını çarpar bulutlara ,
bir uçurtma olup rüzgarlar
mutluluk aşıladılar
sürüklendim hiç durmaksızın
hayatı ve sonrasını
severek ...


mustafa kaya
06.03.2018 /çamlıca